Search This Blog

Tuesday, October 10, 2006

Σαλαμίνα 8


Το βασίλειο της σκουριάς. Χωρίς περισσότερα λόγια...

9 comments:

annamaria said...

Mε θλιβει η σκουρια.
Σαν αιμα που το βλεπεις μετα απο καιρο ειναι.

advocatus diaboli said...

Ολη η σειρά είναι εξαιρετική. Καλημέρα

An-Lu said...

Διακρίνω μια πικρή πόρωση με τη σκουριά ή είναι η ιδέα μου;!

Καλό απόγευμα γείτονα!

Marina said...

Κρίμα που τα αφήνουν έτσι να βυθίζονται στη λήθη λίγο-λίγο..

petalida said...

Ωραίο κεραμιδι χρώμα. Αμέσως με τραβάει.

Μετά στο καπάκι έρχετι η σκέψη "σκουριασμένο καρφί", "Πρώτων Βοηθειών", "Αντιτετανικός"
Εκείνες οι κοφτερές άκρες των σκουρισμένων φύλλων με τρομάζουν λίγο.

Αλλά είναι εύθρυπτη και εξανεμίζεται σιγά σιγά. Αίσθημα απώλειας.

Δε σας έχει πιάσει κατάθλιψη μετά το όγδοο ποστ περί Σκουριάς?

Epicuros said...

@ΑνναΜαρία: 'Οντως είναι θλιβερή η σκουριά αλλά μπορεί να δίνει κι ένα όμορφο χρώμα (όχι πάντα...)

@advocatus diaboli: Ευχαριστώ.

@Αν-Λου: 'Οχι ειδικά με τη σκουριά. Με τα ερείπια!

@Marina: Μάλλον δεν υπάρχει μεγάλη επιλογή. Να τα διαλύσουν κοστίζει και δεν υπάρχει και διαλυτήριο πλοίων. Τα αφήνουν στην τύχη τους και ξεμπερδέυουν!

@Petalida: Αντιτετανικός σίγουρα σε περίπτωση κοψίματος! Καλλίτερα μακρυά! 'Εχω κι άλλες για να τελειώσει η σειρά. Κοντεύουμε... 'Οχι, κατάθλιψη δεν με έχει πιάσει, ακόμη, τουλάχιστον! Όταν υπάρχουν τόσα άλλα καταθλιπτικά γύρω σου...

Unknown said...

Σκληρό! Μη αναστρεψιμο! Οπως θα επρεπε να είναι το τέλος.

annamaria said...

.....Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να 'μαι
σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό να κοιμάμαι...
(το θυμασαι το τραγουδι αυτο??)

Epicuros said...

@eyetoeye: "θα έπρεπε"; Γιατί; Θα επιθυμούσα να μην υπάρχει τέλος, για τα όντα. 'Ολα τα όντα...

@annamaria: Ναι, το θυμάμαι. Πάντα υπάρχει ένα τραγούδι ή ποιίημα για να επιβεβαιώνει την πραγματικότητα!