Χαιρετούρες...

Μπορεί να σας κούρασα με τόσα ζώα από το Αττικό Πάρκο (και όχι μόνο) αλλά φαίνεται ότι κάποια ...συγγένεια με τραβά σ' αυτά! 'Αλλωστε, ειδικά για πηθίκια, έχω παραγγελιά...

Αυτό που μου έμεινε από τη σκηνή ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια του φυλακισμένου ζώου να πιάσει το χέρι του παιδιού! Ανάγκη η επικοινωνία με τον άνθρωπο. 'Αραγε επειδή τον νοιώθει "ανώτερο" ή επειδή τον νοιώθει αδελφό;

Η ...κατσίκα μου!

Η κατσίκα μου στην οποία αναφέρεται ο (Νομάρχης) Λαμπρούκος στο σχόλιό του στο τελευταίο ποστ της Morgana http://mymorgana.blogspot.com/ . (Η παλιοκατσίκα δεν με έχει μάθει πώς να κάνω link!).

Μπορώ να ονειρεύομαι;

*Ονειρεύομαι μια χώρα που οι πολίτες της θα φύτευαν συνεχώς δέντρα αντί να τα καίνε.

*Ονειρεύομαι μιά Κυβέρνηση που θα καλούσε και την Αντιπολίτευση να την βοηθήσει να πάρει σωστές αποφάσεις για το καλό του λαού.

*Ονειρεύομαι μιά Αντιπολίτευση που θα επαινούσε κάθε σωστή απόφαση της Κυβέρνησης και πολιτικούς που θα μιλούσαν με σεβασμό ο ένας για τον άλλον.

*Ονειρεύομαι μια χώρα με πολλά ωδεία και αίθουσες συναυλιών, όπου θα μπορούσες εύκολα να βρεις εισιτήριο, να παρκάρεις και να έχεις πρόσβαση χωρίς περιορισμούς με μονά-ζυγά.

*Ονειρεύομαι μιά Εφορία που θα σου υπεδείκνυε πως μπορείς να φτιάξεις τη φορολογική σου δήλωση χωρίς λάθη που θα σε κάνουν να πληρώσεις παραπάνω φόρους.

*Ονειρεύομαι γραφεία δημοσίων υπηρεσιών που δεν είναι γεμάτα από καπνό, δεν έχουν γκρίζους βρώμικους τοίχους και δάπεδα ελεεινά με λεκέδες από κολλημένες τσίχλες, με τζάμια καθαρά, όπου οι υπάλληλοι θα σου χαμογελούν και θα σε ρωτάνε τι μπορούν να κάνουν για σένα και θα σε εξυπηρετούσαν αυθημερόν, χωρίς μίζες και χωρίς να σου μιλούν στον ενικό για να σε μειώσουν.

*Ονειρεύομαι ένα Κράτος που θα μπορούσες να κάνεις τη δουλειά σου με το τηλέφωνο, το φαξ και το ταχυδρομείο.

*Ονειρεύομαι ένα Ταχυδρομείο που δεν θα έχανε τα γράμματά σου αλλά θα τα παρέδιδε σε 1 ημέρα στο εσωτερικό και σε 2 ημέρες στο εξωτερικό.

*Ονειρεύομαι Υπουργούς και Πρωθυπουργούς που θα παραδέχονταν τα λάθη τους και που θα υπόσχονταν ότι θα προσπαθήσουν να μην τα επαναλάβουν.

*Ονειρεύομαι δημόσιους λειτουργούς και πολιτικούς που θα υπέβαλαν παραίτηση από τη θέση τους, όταν έκριναν ότι δεν έχουν τις ικανότητες που απαιτεί η θέση και που θα έβγαιναν να το ομολογήσουν δημόσια!

*Ονειρεύομαι πολιτικούς που έχουν δουλέψει για το μεροκάματο στη ζωή τους, που έχουν επιτύχει στοιχειωδώς και που δεν βρέθηκαν στη Βουλή ή στο Υπουργείο μόνο και μόνο γιατί έχουν προϋπηρεσία ...αφισοκολλητή!

*Ονειρεύομαι νοσοκομεία καθαρά και χαρούμενα, με προσωπικό γελαστό και πρόθυμο.

*Ονειρεύομαι μια Αστυνομία που θα ήταν κοντά σου σε μερικά λεπτά αφού τους τηλεφωνήσεις για να ζητήσεις βοήθεια.

*Ονειρεύομαι αυτοκίνητα που οι επιβάτες τους δεν θα πετούσαν σκουπίδια απ’ τα παράθυρα στο δρόμο και στα παρτέρια.

*Ονειρεύομαι παραλίες χωρίς σκουπίδια και αποτσίγαρα θαμμένα στην άμμο.

*Ονειρεύομαι εξοχικούς και επαρχιακούς δρόμους χωρίς σωρούς από μπάζα και σκουπίδια στα πλευρικά πλατώματα.

*Ονειρεύομαι Σαββατοκύριακα και γιορτινές εξόδους χωρίς δεκάδες νεκρών από τροχαία!

*Ονειρεύομαι έργα σε εθνικές οδούς που κρατούν λιγότερο από ...είκοσι χρόνια!

*Ονειρεύομαι επιγραφές καταστημάτων στα Ελληνικά, ορθογραφημένες και καλαίσθητες.

*Ονειρεύομαι κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς με Ελληνικά ονόματα, χωρίς Reality Shows, χωρίς talk shows, με παρουσιαστές που μιλούν σωστά Ελληνικά, χωρίς "γραφικούς" Υπουργούς με λεξιλόγιο υποκόσμου, χωρίς πτώματα και κηδείες, χωρίς ποταμούς από διαφημίσεις, χωρίς προγράμματα κιτς, χωρίς ανούσιες «συναυλίες» καψουροτραγουδιστών.

*Ονειρεύομαι λεωφορεία και ταξί καθαρά, χωρίς μαύρα καυσαέρια!

*Ονειρεύομαι προάστια χωρίς τσιμεντένια εμπορικά κέντρα που για να γίνουν θυσιάστηκαν χιλιάδες δέντρα και που τελικά μένουν σχεδόν άδεια...

*Ονειρεύομαι ταράτσες και μπαλκόνια με πολλές γλάστρες και άφθονο πράσινο αντί για τσίγκινες ντουλάπες, σπασμένα αντικείμενα και απλώστρες!

Αλλά τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν ...

'Οταν η Φύση παίζει!

Μεσσηνία. Κάπου μεταξύ Κορώνης και Μεθώνης. 'Ενας κορμός δέντρου θέλησε να ... μασκαρευτεί σε ζώο. Γνωστό και αφρικανικό! Εκεί παραμόνευα εγώ...

'Αλλο ένα όμορφο ζώο...

Καλλιστείων συνέχεια... Πάντα Αττικό Πάρκο! Απ' όλα έχει η φύση!

Εκθαμβωτική ομορφιά!...

Ο νεαρός που χάζευε τα ζώα στο Αττικό Πάρκο, μόλις είδε το εν λόγω πηθικάκι ξεφώνησε: "Α, μοιάζει με τον διευθυντή μου! Ίδιος είναι" Το πηθικάκι δεν αντέδρασε! Δεν φάνηκε να κολακεύτηκε καθόλου!

Καμηλοπάρδαλις...

Απίθανα ψηλό ζώο. Και όμορφο. Στο Αττικό Πάρκο.

Μετατροπές!

Μερικές από τις φωτογραφίες μου δεν εμφανίζονταν σε μεγέθυνση όταν έκανες κλικ επάνω τους αλλά έβγαινε μία νευροσπαστική σελίδα: "Error 404" ή "Page not found". Δεν ήξερα τι γινόταν μέχρι που ο Alombar42 μου άνοιξε τα μάτια: 'Οταν το όνομα του αρχείου είναι στα Ελληνικά το site δεν το αναγνωρίζει και δεν το βρίσκει! Μου πήρε περίπου 2 ώρες να πάω πίσω σε όλες τις φωτογραφίες και να κάνω τα ονόματά τους με λατινικούς χαρακτήρες. Τώρα, όσοι θέλουν να δουν σε ολόκληρη την οθόνη (για όσες είναι landscape) τις φωτογραφίες μου μπορούν να το κάνουν. Σας διαβεβαιώνω ότι έχει μεγάαααλη διαφορά! Θερμές ευχαριστίες στον Alombar42!

Λαϊκή ζωγραφική...

Λόγγος Φθιότιδας. Με τη μηχανή στο κάθισμα του συνοδηγού τριγύριζα ψάχνοντας να βρω κάτι ενδιαφέρον. Ξαφνικά βλέπω μιά τάβλα με αυτό το σχέδιο ακουμπισμένη στον τοίχο ενός σπιτιού, σαν να ήταν για τον σκουπιδιάρη. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να την βάλω στο αυτοκίνητο αλλά μιά και η πόρτα του σπιτιού ήταν ανοιχτή σκέφτηκα ότι ίσως δεν ήταν για πέταμα. Καθώς το φωτογράφιζα βγήκε μιά γυναίκα από το σπίτι και με ρώτησε με χαμόγελο: "Σας αρέσει, σας αρέσει;" Τη ρώτησα αν είναι δικό της και μου είπε ότι ήταν! Δεν κατάλαβα γιατί το είχε, στην ουσία, πετάξει αν ήταν περήφανη γι αυτό ή για όποιον το έφτιαξε! Δεν πήρα το έργο αλλά τη φωτογραφία του μαζί μου...

Ερειπίων συνέχεια...

Αρκαδία. Περιβόλια. Χωριό κοντά στη Μεγαλόπολη. 'Ετσι έχτιζαν οι πρόγονοι. Ο πατέρας της μητέρας μου ήταν από κει και κάτι μου λέει ότι εκεί μέσα έζησαν πρόγονοί μου. Δεν έχω κανένα στοιχείο. Απλώς κάτι τέτοιο νοιώθω!

Λέσβος

Και ποιός δεν έχει ακούσει για τις θαυμάσιες σαρδέλλες Καλονής! Απ' αυτές τρέφονταν ο (μακαρίτης πλέον) πελεκάνος της φωτογραφίας. Στην Καλονή τον είχαν σαν συγγενή τους. Φαντάζομαι ότι θα άφησε μεγάλο κενό η απουσία του...

Ξανά Quiz...

Για να δούμε τώρα πόσοι θα καταλάβουν τί είναι εδώ... Βραβεία: Φωτογραφίες. 'Ολοι κερδίζουν!

Πάλι Γιάννενα...

Εκτός από τις ψαρόβαρκες έχω και βίτσιο να φωτογραφίζω ερείπια. Η ζωή που κάποτε πέρασε από μέσα τους και που τώρα είναι μιά ανάμηνηση για τους τοίχους, τα γέλια, οι φωνές, ο έρωτας, ο θάνατος, τα όσα διαδραμίστηκαν μέσα στους τοίχους που τώρα στέκουν ρημαγμένοι μου δίνουν μιά συναισθματική ώθηση να φέρω τη μηχανή στο μάτι! Αυτό εδώ το διόροφο στέκει περήφανο στην όχθη της λίμνης.

Γυμνοί στον ήλιο...

Σκόπελος. Στάφυλος, η όμορφη παραλία που μπορείς ν' αφήσεις ξένοιαστα το γυμνό κορμί σου στο χάδι του ήλιου και της θάλασσας. 'Ενα ζευγάρι Γερμανών ρουφάει τον ήλιο που τους έλειψε...

Κι άλλο λίγο από Λίμνη...

Μια κι είμαστε στο κλίμα της λίμνης σας δίνω κι άλλο ένα κάδρο απ' αυτήν. Το ελάττωμά της είναι ότι δεν έχει κεντρικό θέμα. Μου άρεσε, όμως, η ατμόσφαιρα και η χρωματική αντίθεση. Ο χώρος στο μπλε της λίμνης, ίσως, προσφέρεται για τον τίτλο εξωφύλλου. Αν γράφετε κάτι που του ταιριάζει σας την προσφέρω...

Αφιέρωση!

Αφιερωμένη ειδικά στο Βατραχοκόριτσο...

Γιάννενα...

Η λίμνη των Ι ωαννίνων έχει μιά απίστευτη γοητεία! 'Οπως έχει και μεγάλη ποικιλία τοπίου: Από όχθες γεμάτες σκουπίδια και μπάζα, μέχρι ειδυλιακές περιοχές που σε μαγεύουν! Αυτή η σκηνή με τράβηξε, την ...τράβηξα και σας την παρουσιάζω.

Αρχιτεκτονήματα!

Σ' αυτην τη φωτογραφία θα δουν οι αρχιτέκτονες τους σύγχρονους τρόπους δόμησης και τα νέα υλικά! Από τη μαγευτική και μυστηριώδη Σαμοθράκη.

Σύννεφα!

Οι συννεφιασμένες μέρες μου έφεραν την ιδέα να τα δούμε τα σύννεφα από την άλλη τους όψη, την παιχνιδιάρικη. 'Οταν δεν προκαλούν βροχή μπορούν να κάνουν πολύ όμορφα παιχνίδια με τον ήλιο. Δρόμος Καλαμάτα-Καρδαμύλη. Τα τοπία εναλάσσονται γρήγορα. Στο φρύδι του γκρεμού σταμάτησα για να βγάλω αυτό το παιχνίδι!

Χειμωνιάτικη διάθεση...

Τον τελευταίο μήνα η διάθεσή μας εναλάσσεται μεταξύ χειμωνιάτικης και ανοιξιάτικης. Σήμερα πάλι έκανε κρύο. Απάνω που είχα αρχίσει να ετοιμάζω το φουσκωτό, κοίτταζα τα ξύλα στις μάντρες και αναρωτιόμουν αν θα πρέπεινα ανανεώσω τις προμήθειες! Τη φωτογραφία την πήρα στο Πάπιγγο. Φθινόπωρο ήταν αλλά το ορεινό χωριό σε προδιαθέτει χειμωνιάτικα...

Τα άσεμνα...

Επειδή η προηγούμενη ανάρτηση ήταν αρκετά αφηρημένη και μέσα σας (μπορεί κι απ' έξω σας) , ξέρω, γκρινιάξατε, πάρτε κι ένα άσεμνο να φτιαχτείτε...

Αφαίρεση...

Τι θα λέγατε για λίγη αφαίρεση; 'Ισως μαντέψατε τι είναι αλλά το βρίσκετε ελκυστικό; 'Εστω μιά στάλλα;

Βράχος...

Η Μήλος έχει πολλά όμορφα θαλασσινά τοπία. Μερικοί βράχοι είναι εντυπωσιακοί. Αυτός εδώ μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Μοιάζει αυτάρκης, γεμάτος δύναμη και ...θέληση! Τη φωτογραφία αφιερώνω στη Μαριαλένα.

Άνοιξη ή μήπως φθινόπωρο;

Πεντέλη. 'Ηταν φθινόπωρο. Τα φύλλα είχαν πέσει και ο ήλιος βρισκόταν κοντά στο χαμηλότερο σημείο του ορίζοντα. Οι ηλιαχτίδες έβαφαν τα γυμνά κλαδιά μ' ένα ασυνήθιστο χρώμα. Σταμάτησα και τράβηξα...

Γιατί;;;;

Μήπως ξέρεις κανείς/καμία γιατί μου σβύνονται τα παλιά ποσταρίσματα; Υπάρχει τρόπος να τα κρατήσω; Κάτι διάβασα για archiving αλλά δεν μπορώ να πώ ότι τα κατάλαβα! Ακόμη δεν έχω εξοικειωθεί με την ορολογία των διαβολομηχανη(σ)μάτων!

Βροχή πάλι...

'Ετσι όπως βρέχει σήμερα μου η διάθεσή μου έβγαλε ετούτη τη φωτογραφία που τράβηξα μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου σε χωριό της Φθιώτιδας (νομίζω Λόγγος λέγεται). Λίγο μελαγχολικό το σκηνικό αλλά ταιριάζει με το σημερινό...

Ταπεινό..

Κι επειδή ο χιονιάς περνάει, σαν ανοιξιάτικο μήνυμα αναρτώ ένα ταπεινό, μικρό, λουλουδάκι που έβγαλα στις όχθες των πηγών του Λούρου. Φακός Macro 100mm/f 2.8. Τα υπέροχα έργα της φύσης δεν χρειάζονται σχόλια!

Πάλι χιονιάς αλλά...

Ο τελευταίος χιονιάς μας επισκέφθηκε για δυό μέρες. 'Οχι πολύ κοντά μας αλλά με έκανε να θυμηθώ τον άλλο χιονιά, που μας ήλθε πριν δύο χρόνια και παρέλυσε τη ζωή και στην Αττική! Τότε βγήκα στη βεράντα και πήρα τη σκηνή που βλέπετε. Σε ελάχιστα λεπτά είχαμε αποκλειστεί από τα χιόνια. Ανάμνηση η φωτογραφία...

Η ημέρα της γυναίκας

Αφιερώνεται στις πιό πολύτιμες υπάρξεις της πλάσης: Τις γυναίκες.

Κουίζ...

Σήμερα ένα Κουίζ για τους/τις επισκέπτες/τριες: Από πού είναι αυτό το τοπίο; Τι κερδίζετε; Το θαυμασμό μου. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, τη φωτογραφία του τοπίου ή σε CD ή σε μέγεθος Α4 ή Α3+, σταλμένη με το ταχυδρομείο στη διεύθυνσή σας.

Σπάρτα...

Στην Πεντέλη, στον δρόμο προς την Νέα Μάκρη (αλλά και σ' άλλα μέρη της Ελλάδας) ανθίζουν την άνοιξη, κι από τις δύο πλευρές του δρόμου, αυτά τα υπέροχα και ευωδιαστά άνθη. Νομίζω τα λένε Σμύρτα (δεν είμαι σίγουρος για τ' όνομα). Αυτό το έντονο κίτρινο χρώμα γεμίζει την εικόνα και την κάνει πολύ όμορφη. 'Εχουν σκληρό κοτσάνι και κόβονται μόνο με κάποιο εργαλείο (π.χ. κλαδευτήρι). Μιά και η άνοιξη είναι εδώ, έστω και με χιονισμένες παρεμβολές, νομίζω είναι ώρα να πάρουμε μιά μυρωδάτη ανάσα...

Κι άλλα φύλλα...

Και μιά και αρχίσαμε με φύλλα σήμερα θυμήθηκα και μιά άλλη φωτογραφία που πήρα σ' ένα ορεινό χωριό της Λευκάδας, Τα φύλλα ήσαν μέσα σε μιά λιμούλα που σχημάτιζε το νερό μιάς πηγής. Μου άρεσε η εικόνα. Ελπίζω να αρέσει και στους επισκέπτες μου!

Φύλλα...

'Εχετε ποτέ προσέξει ένα φύλλο από κοντά και ιδιαίτερα κόντρα στο φως του ήλιου; Σας αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο! Νεύρα, "φλέβες", στίγματα, όμορφα σχήματα. Η ζωή του φυτού εξαρτάται από τα φύλλα του. Από κει παίρνει το διοξείδιο που του χρειάζεται, το ηλιακό φως για να κάνει χλωροφύλλη, κι από κει μας δίνει το πολύτιμο οξυγόνο! Το φύλλο που φωτογράφησα ήταν ήδη ξερό. Ανεπίκαιρο για άνοιξη που επικρατεί το πράσινο αλλά ίσως χρήσιμο για να μας θυμίσει την άλλη όψη...

Βάρκα ...αιωρούμενη!

'Οσες/οι παρακολουθούν τις αναρτήσεις μου θα έχουν, ίσως, παρατηρήσει ότι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα είναι οι βάρκες και μάλιστα οι ψαρόβαρκες. Στα Κύθηρα, λίγο νότια από τον Αβλέμονα είναι μιά περιοχή που λέγεται "Παλαιόπολη". Δεν υπάρχει καμία πόλη εκεί, εκτός από μερικά σκόρπια σπίτια, σε σχεδόν απάτητα σημεία. Πάνω από έναν βράχο είδα αυτή τη βάρκα αραγμένη. 'Εβαλα ένα πολωτικό φίλτρο στον φακό και ιδού το αποτέλεσμα...

Χωρίς φωτογραφία ΓΙΑ τη φωτογραφία....

Για όλους τους φίλους της φωτογραφίας, που νομίζουν ότι χρειάζονται κάποιες γενικές (τεχνικές) γνώσεις ώστε να μπορούν να αποφύγουν τα κοινά σφάλματα (όχι ότι εγώ δεν κάνω αλλά προσπαθώ να μην τα δείχνω... :-)) υπάρχει ένα φυλλαδιάκι (μόνο 11 σελίδες) που έγραψα (για χάρη φίλων) και που μπορώ να το στείλω σε όποιαν/όποιον ενδιαφέρεται, μέσω e-mail.

Κορώνη...

Πρίν λίγες μέρες είδατε έναν κρίκο-δέστρα από το λιμάνι της Κορώνης. Έπάνω στο λιμάνι βρίσκεται και ένα παλιό αρχοντικό σπίτι. Διάλεξα να φωτογραφήσω τα ακροκέραμα και ένα απομεινάρι από τον διάκοσμο της κολώνας. Κάποιοι τεχνίτες εργάστηκαν με μεράκι για να τα φτιάξουν. Συγκινητικά υπόλοιπα μιας άλλης εποχής...

'Ηλιος...

Οι μετεωρολόγοι μας είπαν ότι τοο τριήμερο θα έχουμε λαμπρό ήλιο. Αν και τα σύννεφα τον έχουν σκεπάσει αυτή τη στιγμή, ας ελπίσουμε ότι θα ξαναβγεί αργότερα να μας κάνει παρέα. 'Ομως, πιό σίγουρη είναι η φωτογραφία του ηλιόφυτου, που μας χαμογελάει. 'Ομορφο φυτό...

'Ανοιξη, ε;

Ναι, ήλθε η άνοιξη. Μου το είπατε κι εγώ έρριξα μιά ματιά από το παράθυρο και το κατάλαβα! Μου τηλεφώνησε και ο μπάμπουρας της προηγούμενης ανάρτησης και μου το επιβεβαίωσε κι αυτός γιατί με ρώτησε αν ξέρω να του γνωρίσω καμιά ...μπαμπουρίνα! Του είπα να μπει σε κάποιο site γνωριμιών και θα βρει πολλές! Τέλος πάντων, μετά από γενική απαίτηση ανεβάζω κάτι ανοιξιάτικο. Κοινότυπο, βέβαια και χωρίς καλλιτεχνικές αξιώσεις. Μιά απλή, λιτή και συνηθισμένη μυγδαλιά από τον κήπο μου...

Μαργαρίτες και ζουζούνια...

'Αραγε για πόσες χιλιάδες (ή εκατομμύρια) χρόνια οι μπάμπουρες ρουφάνε τους χυμούς της μαργαρίτας; Εγώ δεν ξέρω. Αυτόν τον συμπάθησα και τον φωτογράφησα. Δεν νομίζω ότι το κατάλαβε. Λέτε να το μάθει και να μου ζητά την αμοιβή του ως μοντέλλου;

Η Ελληνική Ελιά...

ΤΟ δέντρο! Η Ελιά! Ελληνική στη συνείδησή μας. Μεσόγειος η πατρίδα του. Τελευταία μετανάστευσε κι αυτή στην Καλιφόρνια! 'Οπως και νά'χει, είναι γοητευτική η παρουσία της, ακόμη και σε βαθειά γεράματα. Με φόντο ένα χαμηλό σύννεφο και με τον ήλιο να τη φωτίζει λίγο πριν από τη δύση του μου προκάλεσε την επιθυμία να την αποτυπώσω. Την έχω βάλει θέμα στην επιφάνεια CD με την Ποιμενική Συμφωνία...

Ο κρίκος...

Λιμάνι της Κορώνης. 'Ενας κρίκος για να δένουν μικρά σκάφη, Συνήθως ψαρόβαρκες. 'Ενα μαδημένο σκοινί απέμεινε από κάποια βάρκα που δεν είναι εκεί πιά!